In het onderwijs is er een gemeenschappelijke opdracht om te streven naar inclusief onderwijs. Maar dat betekent niet dat we iedereen zomaar terug in dezelfde klas kunnen plaatsen.

Kinderen met verschillende, neurodiverse uitdagingen… als die allemaal in één klas zitten met één leerkracht lijkt dat een onmogelijke opgave. Het gedrag in de klas is immers het topje van de ijsberg en de leerkracht is geen gedragsspecialist. Toch wordt er nóg meer van het onderwijsveld verwacht dan wat we nu al niet waar kunnen maken.

De valkuilen én krachten van neurodiverse leerlingen, passend adviseren in plaats van kansrijk of overadviseren, de positieve kant van “normaliseren” in plaats van labelen en focus op begeleiding voor elk kind. Geen gouden bergen, wel concrete handvatten om het morgen een beetje beter te doen.

In mijn lezing maak ik gebruik van de resultaten van het onderzoek van SCALIQ en de Gelijke Kansen Alliantie naar Ongezien Talent en het werk van kinderarts Thomas Boyce.