Veel jongeren zitten gevangen in een vicieuze cirkel tussen dystopische toekomstbeelden, klimaatstress en gebrek aan handelingsperspectief. Pedagogen zoals Paolo Freire en Micha de Winter benadrukken het belang van hoop, en leveren verschillende principes om deze vicieuze cirkel te doorbreken. Maar hoe kun je als vakdocent deze principes toepassen in je onderwijs en koppelen aan inhoudelijke leerdoelen?

In een ontwerponderzoek hebben we de ‘pedagogiek van de hoop’ doorontwikkeld tot een ‘didactiek van de hoop’ voor het schoolvak aardrijkskunde. De belangrijkste component van de aanpak is verbeeldingstechnieken, waarbij leerlingen worden aangemoedigd om zich meerdere toekomsten voor te stellen, met een nadruk op duurzame toekomsten. In nauwe samenwerking met aardrijkskundedocenten hebben we vier werkvormen ontworpen en getest in onderbouwklassen.