Metacognitie en zelfregulerend leren zijn begrippen die de laatste decennia erg populair geworden zijn in het onderwijsveld, niet in het minst omdat er sterk onderzoek aan ten grondslag ligt, dat wijst op een relatie tussen metacognitie en leerprestaties. Veel scholen en onderwijzers beweren dat zij strategieën gebruiken on de metacognitie van hun leerlingen te bevorderen, maar onderzoek wijst uit dat dit vaak weinig effect heeft, en onder andere meta-analyses van Dignath & Buttner (2008) heeft aangetoond dat interventies beter blijken te werken als ze door de onderzoekers worden toegepast dan wanneer dat door de leraars zelf gebeurt.

In deze presentatie willen wij op basis van een uitgebreid systematisch literatuuronderzoek bekijken waarom dit zo is, en wat er gedaan kan worden om op meer effectieve wijze metacognitie te bevorderen. Zo blijkt dat de term vaak slecht begrepen wordt, en dat er veel misvattingen bestaan rond metacognitie. Het is bijvoorbeeld niet zo dat metacognitie best los van de vakinhoud onderwezen wordt, of dat het best enkel via onderzoekend leren gebeurt. In deze presentatie bekijken wij wat metacognitie nu precies is, hoe het best in de klas bevorderd kan worden.