Voetbal en onderwijs lijken wel een beetje op elkaar: vanaf de zijlijn regent het adviezen over hoe het beter kan in het veld. Het onderwijs bevindt zich dan ook in een treurige staat, zeggen sommigen. Het roer moet om, alles moet anders, want in een steeds sneller veranderende wereld dreigen scholen steeds meer uit de pas te lopen met de realiteit.

U kent deze woorden wel, ze komen regelmatig langs via allerlei media. En tijdens kleine en grote conferenties, lezingen, en bovenal bij verschillende enorm populaire ‘TED talks” en Youtube-video’s. Sommige experts weten heel goed wat scholen allemaal moeten toevoegen aan hun lesprogramma. Anderen benadrukken allerlei zaken waarin docenten hopeloos tekortschieten. En weer anderen bekritiseren het onderwijs zelf: van de hokjesgeest en de cijfergekte, tot de school die het kind elke lust tot zelfredzaamheid ontneemt. Je zou er moedeloos van kunnen worden. Maar is dat terecht? Ik denk dat het wel meevalt, en dat de overtuigingskracht van dergelijke praatjes vooral schuilt in het gebruik van retorische middelen. Al een aantal jaar probeer ik die praatjes-voor-de vaak door te prikken, en ik wil u laten zien en ervaren om welke middelen het dan gaat. Ik presenteer adviezen waaraan u veel kunt hebben als u weer eens wordt geconfronteerd met de zoveelste onderwijsroeptoeter. Het eerste krijgt u alvast: trap er niet in!